در مسیر کنکور، تقریباً همه با افت روحیه، بی‌حوصلگی، خستگی ذهنی، احساس بی‌فایده بودن و حتی گریه‌های شبانه روبه‌رو می‌شوند. این کاملاً طبیعی است، چون این مسیر پرتنش و طولانی‌ست. اما نکته مهم این است: چه واکنشی به این افت‌ها می‌دهی؟

اول، بفهم که خستگی یا افت روحیه، نشانه شکست نیست؛ نشانه تلاش است. مغز و بدن تو به تو پیام می‌دهند که نیاز به بازیابی دارند. در چنین مواقعی بهتر است چند ساعت یا حتی یک روز از فضای درس دور شوی. قدم بزنی، با خودت خلوت کنی، فیلم کوتاه شاد ببینی، یا یک پیاده‌روی ساده بروی.

دوم، به خودت یادآوری کن که هدفت بزرگ‌تر از این روزهای سخت است. یک جمله‌ی انگیزشی شخصی برای خودت بنویس و جلوی چشمت بزن. بنویس چرا این مسیر را شروع کردی. چه آینده‌ای در ذهن داری؟

سوم، اگر افت‌ها زیاد تکرار می‌شوند، بررسی کن آیا برنامه‌ات بیش از حد فشرده یا سختگیرانه نیست؟ آیا استراحت کافی داری؟ آیا خواب و تغذیه‌ات مناسب است؟ گاهی خستگی ذهنی، ریشه‌ی جسمی دارد.

و در نهایت، با دیگران حرف بزن. با مشاور، دوست مطمئن یا یکی از اعضای خانواده. انباشته شدن احساسات، ذهن را سنگین می‌کند. گفت‌وگو، تخلیه‌ی ذهنی است.

روزهای سخت تمام می‌شوند. اما کسی که در سختی‌ها دوام می‌آورد، همان کسی‌ست که به هدفش می‌رسد.