چگونه بین تستزنی و مطالعه تشریحی تعادل برقرار کنیم؟
یکی از چالشهای جدی دانشآموزان کنکوری، این است که نمیدانند کی و چقدر باید تست بزنند و کی و چطور به مطالعهی تشریحی بپردازند. بعضیها از ترس آزمون فقط تست میزنند، بدون فهم دقیق؛ بعضیها هم آنقدر درگیر جزوه و خلاصهنویسی میشوند که از تستزنی عقب میمانند.
اما واقعیت این است که تشریحی و تستی مکمل هماند، نه جایگزین یکدیگر. یادگیری عمیق (مطالعه مفهومی، حل مثال، خلاصهبرداری) در مرحلهی اول ضروری است. اگر مفهومی نفهمی، تستزنی فقط تکرار اشتباهها خواهد بود.
در مرحله دوم، تستزنی باعث تثبیت، تسلط، و افزایش دقت و سرعتت میشود. بدون آن، فقط اطلاعات بلندی داری که بلد نیستی چطور در عمل ازشان استفاده کنی.
در ابتدای مسیر (ماهی اول تا سوم)، توصیه میشود ۶۰٪ وقت برای مطالعهی تشریحی و ۴۰٪ برای تست صرف شود. بعد از چند ماه که پایهات قویتر شد، این نسبت برعکس میشود.
همچنین، در دروسی مثل زیست، شیمی و ادبیات، نیاز به تحلیل بیشتر در متن درسی داری، ولی در دروسی مثل فیزیک یا ریاضی، یادگیری با تمرین و تست گره خورده است.
در آخر، اگر بعد از تستزنی، پاسخنامه تحلیلی را نخوانی یا اشکالاتت را ننویسی، بخش مهمی از یادگیری را از دست دادهای. یادگیری یعنی آزمون، تحلیل، اصلاح، و تکرار.